Σήμερα, (βάσει του νέου ημερολογίου) συμπληρώθηκαν 90 χρόνια από τη μαύρη μέρα της πυρπόλησης και καταστροφής της Σμύρνης και των σφαγών Ελλήνων και Αρμενίων από τον Τουρκικό στρατό, (τακτικούς και άτακτους), ύστερα από τη συντριβή του Ελληνικού στρατού στην Ανατολία.
Όσοι γλύτωσαν από τις σφαγές έτρεχαν προς τις αποβάθρες της πόλης, ελπίζοντας να καταφέρουν να επιβιβαστούν σε κάποιο πλοίο και να περάσουν στην Ελάδα και να μπορέσουν έτσι να γλυτώσουν τη ζωή τους (και δε "συνωστίζονταν" όπως θέλουν να λένε μερικές και μερικοί λες και περίμεναν το λεωφορείο).
Μετά και τις ανταλλαγές των πληθυσμών της περιόδου 1922-23 περισσότεροι από ένα εκατομμύριο Έλληνες από τη Σμύρνη και άλλα μέρη της Μικράς Ασίας ξεριζώθηκαν βίαια, υποχρεώνοντας να εγκαταλείψουν τις εστίες τους, ύστερα από χιλιάδες χρόνια παρουσίας στην περιοχή. (Ξεριζωμός βέβαια υπήρξε και για τους τουρκικούς πληθυσμούς που υποχρεώθηκαν να μεταβούν από την Ελλάδα στην Τουρκία).
Ο ερχομός όλων αυτών των προσφύγων στην Ελλάδα προκάλεσε μια ανθρωπιστική κρίση άνευ προηγουμένου. Υπήρχαν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι με άμεση ανάγκη για περίθαλψη, σίτιση και στέγαση.
Μια εικόνα της κρίσης αυτής μπορούμε να έχουμε με το παρακάτω φιλμάκι του George Magarian, το οποίο είχε μείνει 60 και πλέον χρόνια στο διαμέρισμα που είχε στην Νέα Υόρκη.
Ο George Magarian, γεννημένος το 1895 σπούδασε στο "Αμερικανικό Κολλέγιο" στο Ικόνιο της Τουρκίας.
Αργότερα, διατέλεσε διευθυντής της ΧΕΝ (Χριστιανική Ενωση Νέων, ΧΑΝΘ για τη Θεσσαλονίκη, ή αλλιώς γνωστή ως YMCA), στο παράρτημα του Ικονίου.Αν και η ΧΑΝΘ δεν είναι φιλανθρωπική οργάνωση, την περίοδο των γεγονότων στη Μικρά Ασία, το 1922, οργάνωσε δομές ανακούφισης των θυμάτων της τραγωδίας αυτής. Ο George Magarian, την ίδια στιγμή που συμμετείχε στα γεγονότα αυτά, την ίδια στιγμή, με μια μηχανή 35 mm, κινηματογράφησε πολλές σκηνές της ανθρωπιστικής καταστροφής, στη Σμύρνη, στην Αθήνα και στον Πειραιά.
Οι συγκλονιστικές αυτές εικόνες παρέμειναν επί 60 και πλέον χρόνια στο διαμέρισμα της συζύγου του, στη Νέα Υόρκη. Ολοι αγνοούσαν την ύπαρξή τους, έως ότου το 2008 ο εγγονός του βρήκε το μοναδικό αυτό ντοκουμέντο, το έσωσε από τη φθορά του χρόνου, και έτσι, είμαστε τώρα σε θέση να δούμε αυτά τα μοναδικά σπαράγματα της μνήμης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου