Η "Πρώτη Κυρία" των πολιτικών δικαιωμάτων

 

Η Ρόζα Παρκς με τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζ.

   Η Ρόζα Παρκς που γεννήθηκε σαν σήμερα, ήταν μια Αφροαμερικανίδα μοδίστρα και ακτιβίστρια των πολιτικών δικαιωμάτων, την οποία το Αμερικανικό Κογκρέσο αποκάλεσε "πρώτη κυρία των πολιτικών δικαιωμάτων" και "μητέρα του κινήματος της ελευθερίας".

  Έγινε διάσημη, όταν την 1η Δεκεμβρίου 1955, στο Μοντγκόμερυ της Αλαμπάμα, αρνήθηκε να υπακούσει στον οδηγό του λεωφορείου James F. Blake, να παραχωρήσει τη θέση της, στο "έγχρωμο" τμήμα του λεωφορείου, για να κάτσει ένας λευκός, μια που το αντίστοιχο "λευκό" τμήμα του λεωφορείου είχε γεμίσει.

   Σύμφωνα με σχετικό νόμο που ίσχυε στην πόλη, οι τέσσερις πρώτες σειρές του λεωφορείου ήταν "ρεζερβέ" για τους λευκούς επιβάτες (ακόμα και αν δεν υπήρχαν λευκοί επιβάτες) ενώ οι μαύροι επιβάτες, που ήταν πάντα και η πλειοψηφία των επιβατών μπορούσαν να κάτσουν στις υπόλοιπες σειρές.

   Αυτά τα όρια όμως δεν ήταν συγκεκριμένα όπως  υποτίθεται ότι θα ήταν, αλλά οι οδηγοί τα παραβίαζαν συχνά, μετακινώντας τις σχετικές πινακίδες, έτσι ώστε όταν γέμιζαν οι τέσσερις σειρές για τους λευκούς, να εξασφαλίζουν θέσεις και στις σειρές των μαύρων, περιορίζοντας τους μαύρους επιβάτες όλο και πιο πίσω, αφήνοντάς τους μάλιστα κάποιες φορές και εκτός λεωφορείου. Επίσης, τόσο οι μαύροι επιβάτες όσο και λευκοί, πλήρωναν το εισιτήριό τους στον οδηγό από μπροστά. Η διαφορά όμως ήταν ότι αν είχαν ήδη κάτσει στο λεωφορείο λευκοί επιβάτες, οι μαύροι αφού πλήρωναν το εισιτήριό τους από μπροστά, έπρεπε μετά να κατέβουν και να ξαναμπούν στο λεωφορείο από την πίσω πόρτα. 

   Δώδεκα χρόνια πριν το περιστατικό, ο ίδιος οδηγός του λεωφορείου, ακολουθώντας αυτήν την πρακτική, είχε φύγει με το λεωφορείο, και έτσι η Ρόζα Παρκς δε μπόρεσε να ξαναμπεί στο λεωφορείο, μένοντας να περπατά στη βροχή.

   Η Παρκς αρνήθηκε να παραχωρήσει τη θέση της (είχαν προηγηθεί τρία παρόμοια περιστατικά, ένα το 1946 και άλλα δυο το 1955) και έτσι ο οδηγός φώναξε την αστυνομία η οποία και την συνέλαβε για παρουσίαση του σχετικού φυλετικού νόμου τον οποίο όμως στην ουσία δεν είχε παραβιάσει αφού καθόταν σε θέση μαύρων. Δικάστηκε και καταδικάστηκε μετά από δίκη που κράτησε 30 λεπτά για διατάραξη της τάξης και παραβίαση των φυλετικών νόμων και της επιβλήθηκε πρόστιμο 10 δολάρια και άλλα τέσσερα δολάρια για δικαστικά έξοδα.

   Τη μέρα της δίκης, οι μαύροι κάτοικοι της πόλης ξεκίνησαν μποϋκοτάζ των λεωφορείων της πόλης, και παρόλο που έβρεχε και πολλοί δεν είχαν άλλο τρόπο μετακίνησης, έμειναν πιστοί στην απόφαση κάνοντας πεζοί διαδρομές μέχρι και 30 χιλιομέτρα!!!

  Το μποϋκοτάζ διήρκεσε τελικά 381 μέρες!!!. Η έφεση της Παρκς στο Ανώτατο Δικαστήριο, που δικαιώθηκε, αλλά και η τεράστια οικονομική ζημιά των λεωφορείων της πόλης έφεραν τελικά την άρση των νόμων του φυλετικού διαχωρισμού.

   Η άρνηση της Παρκς και το μποϋκοτάζ των λεωφορείων αποτέλεσαν σημαντικά σύμβολα του σύγχρονου Κινήματος των Πολιτικών Δικαιωμάτων. Η ίδια έγινε διεθνές σύμβολο της αντίστασης στον φυλετικό διαχωρισμό. Οργανώθηκε και συνεργάστηκε με ηγέτες των πολιτικών δικαιωμάτων όπως ο Έντγκαρ Νίξον, πρόεδρος του τοπικού παραρτήματος της NCAAP και τον ιερέα Δρ. Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζ. εξέχουσα παρουσία στο κίνημα των πολιτικών δικαιωμάτων.Το ντοκυμαντέρ Mighty Times: The Legacy of Rosa Parks (2001) έλαβε υποψηφιότητα για Όσκαρ για ντοκυμαντέρ μικρού μήκους το 2002.

απόσπασμα από το ντοκυμαντέρ για τη Ρόζα Παρκς

http://en.wikipedia.org/wiki/Rosa_parks