Ο Μόρτιμερ Μπρούστερ είναι ένας διακεκριμένος κριτικός θεάτρου. Ταυτόχρονα όμως είναι και ένας φανατικός πολέμιος του γάμου. Έχει μάλιστα γράψει και πολλά βιβλία προκειμένου να επιχειρηματολογήσει εναντίον αυτού.
Ερωτεύεται όμως μια γειτόνισσα του, την Ιλέιν Χάρπερ με την οποία και κάνει σχέση. Ύστερα από πολλούς δισταγμούς πείθεται τελικά να την παντρευτεί. Μόλις γίνεται ο γάμος αυτό που έχει να κάνει ο Μόρτιμερ είναι να πάει να το ανακοινώσει στις δυο γεροντοκόρες θείες του, οι οποίες και τον μεγάλωσαν, την Μάρθα και την Άμπυ Μπρούστερ, και οι οποίες μένουν ακόμα στο σπίτι στο Μπρούκλιν, στο οποίο μεγάλωσε και ο Μόρτιμερ.
Μαζί με τις δυο θείες μένει και ο αδερφός του Μόρτιμερ, Τέντυ, ο οποίος πιστεύει ότι είναι ο Αμερικανός πρόεδρος Τέντυ Ρούσβελτ, σαλπίζει κάθε τρεις και λίγο την σάλπιγγα που έχει, ενώ όποτε ανεβαίνει την εσωτερική σκάλα του σπιτιού ορμά τρέχοντας, φωνάζοντας “έφοδος”.
Ανοίγοντας τυχαία την κασέλα που βρίσκεται δίπλα στο παράθυρο, ο Μόρτιμερ ανακαλύπτει μέσα ένα πτώμα. Πανικόβλητος, νομίζει ότι είναι κάποιος που σκότωσε ο αδερφός του ο Τέντυ, πάνω στην τρέλα του. Με πολύ έκπληξη όμως πληροφορείται ότι υπεύθυνες για το φόνο είναι οι δυο θείες του, οι δυο “καλοκάγαθες “ γριούλες όπως όλοι τις νομίζουν. Οι δυο ηλικιωμένες εξομολογούνται στον ανιψιό τους ότι ο νεκρός ήταν νοικάρης τους και ότι τον σκότωσαν δηλητηριάζοντάς τον με το κρασί τους από βατόμουρα, “εμπλουτισμένο” με αρσενικό, στρυχνίνη και μια ιδέα από κυάνιο. Πιστεύουν ότι έτσι κάνουν φιλανθρωπία και κοινωνικό έργο, μια που ο νεκρός ήταν ένας ηλικιωμένος, χωρίς κανένα στον κόσμο. Εξομολογούνται μάλιστα ότι αυτό το “κοινωνικό” έργο το κάνουν συστηματικά, έχοντας ήδη δηλητηριάσει άλλους έντεκα ηλικιωμένους μοναχικούς άντρες. Τα πτώματα τα θάβει ο Τέντυ στο υπόγειο, το οποίο πιστεύει ότι είναι η διώρυγα του Παναμά, ενώ του λένε ότι οι νεκροί ήταν θύματα του κίτρινου πυρετού.
Και πάνω που θα πίστευε κανείς ότι τα πράγματα δε θα μπορούσαν να γίνουν χειρότερα, έρχεται στο σπίτι και ο Τζόναθαν, ο άλλος αδελφός του Μόρτιμερ, ένας παρανοϊκός δολοφόνος και δραπέτης των φυλακών, μαζί με τον συνεργό του, τον “γιατρό” Αϊνστάιν, ο οποίος πραγματοποιεί πλαστικές εγχειρήσεις στο πρόσωπο του Τζόναθαν, προκειμένου να μην αναγνωρίζεται από την αστυνομία.
Εκτός του ότι οι δυο εγκληματίες θέλουν να χρησιμοποιήσουν το σπίτι ως κρησφύγετο θέλουν επίσης και να θάψουν στο υπόγειο (όπου ήδη υπάρχουν δώδεκα πτώματα) και το πτώμα κάποιου κύριου Σπινάλτσο, του τελευταίου θύματος του Τζόναθαν.
Και μέσα σ’ όλο το χαμό υπάρχει και η Ιλέιν, που περιμένει για να φύγει για το μήνα του μέλιτος με τον Μόρτιμερ.
Ο Μόρτιμερ, βλέποντας ότι η τρέλα κυκλοφορεί μέσα στην οικογένεια του, πιστεύει ότι είναι καταδικασμένος, και ότι όπου να ναι θα τρελαθεί και αυτός.
Θα τα καταφέρει να γλυτώσει τελικά, ή θα τρελαθεί;
Η ταινία προβλήθηκε το 1944, παρόλο που ο σκηνοθέτης της, ο Φρανκ Κάπρα ("It's A Wonderful Life," "It Happened One Night," "Mr. Smith Goes to Washington"), την είχε τελειώσει από το 1941 (και αυτό γιατί εκείνο τον καιρό παιζόταν το έργο στο θέατρο, οπότε έπρεπε να τελειώσει η θεατρική μεταφορά του έργου για να ακολουθήσει η κινηματογραφική).
Το σενάριο της ταινίας το υπογράφουν οι αδερφοί Επστάιν, οι οποίοι ήταν και σεναριογράφοι της πασίγνωστης “Καζαμπλάνκα”.
Στην ταινία έπαιξαν ο Κάρυ Γκραντ (Μόρτιμερ Μπρούστερ), η Πρισίλα Λέιν (Ιλέιν Χάρπερ Μπρούστερ), η Τζόζεφιν Χαλ (θεία Άμπυ Μπρούστερ), η Ζαν Ανταίρ (θεία Μάρθα Μπρούστερ), ο Ρέιμοντ Μάσσεϊ (Τζόναθαν Μπρούστερ), ο Πήτερ Λορ (γιατρός Χέρμαν Αϊνστάιν), και ο Τζον Αλεξάντερ (“Τέντυ Ρούσβελτ” Μπρούστερ).
Οι Χαλ, Ανταίρ και Αλεξάντερ στην ταινία έπαιξαν τους ίδιους ρόλους που είχαν παίξει και στη θεατρική μεταφορά του έργου.
Για το καστ να αναφέρουμε, ότι η Τζόζεφιν Χαλ το 1950 πήρε Όσκαρ για την ταινία “Χάρβεϋ”. Ο Πήτερ Λορ έγινε γνωστός ως πρωταγωνιστής της ταινίας “Μ” (1931) του Φριτς Λανγκ, ενώ έπαιξε και στην “Καζαμπλάνκα”. Ο Ρέιμοντ Μάσσει ήταν υποψήφιος για Όσκαρ για την ταινία “Ανατολικά της Εδέμ”.
Arsenic_and_Old_Lace (περισσότερες πληροφορίες για την ταινία στην wikipedia)
Arsenic-and-Old-Lace (σελίδα Facebook)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου