Κυριακή 27 Απριλίου 2014

Το Μεγάλο Έγκλημα




Ενημέρωση στις 24/04/2016
Ενημέρωση στις 23-24/04/2017



   Η Γενοκτονία των Αρμενίων, γνωστή και ως Το Ολοκαύτωμα των Αρμενίων, Οι Σφαγές των Αρμενίων, και παραδοσιακά από τους Αρμένιους ως Medz Yeghern ("Μεγάλο Έγκλημα") ήταν η συστηματική εξολόθρευση από μεριάς της Οθωμανικής κυβέρνησης της μειονότητας των Αρμενίων υπηκόων της από την ιστορική τους πατρίδα στην επικράτεια που αποτελούσε τη σημερινή Τουρκία. Συνέβη κατά τη διάρκεια και μετά τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο και εφαρμόστηκε σε δυο φάσεις: οι μαζικές δολοφονίες των ανδρών που ήταν ικανοί να φέρουν όπλα μέσω σφαγών και καταναγκαστικής εργασίας και ο εκτοπισμός γυναικών, παιδιών και ηλικιωμένων και αρρώστων σε πορείες θανάτους στη Συριακή Έρημο. Ο αριθμός των νεκρών ως αποτέλεσμα των ενεργειών αυτών υπολογίζεται μεταξύ 1,1 και 1,5 εκατομμύρια. Άλλες αυτόχθονες και Χριστιανικές ομάδες όπως οι Ασσύριοι και οι Έλληνες αλλά και άλλες μειονοτικές ομάδες στοχοποιήθηκαν παρόμοια για εξολόθρευση από την Οθωμανική κυβέρνηση, και η αντιμετώπισή τους θεωρείται από πολλούς ιστορικούς ως μέρος της ίδιας πολιτικής γενοκτονιών. Θεωρείται ως μια από τις πρώτες γενοκτονίες της σύγχρονης εποχής, γιατί οι λόγιοι υποδεικνύουν τον οργανωμένο τρόπο με τον οποίο οι σκοτωμοί πραγματοποιήθηκαν προκειμένου να εξολοθρευτούν οι Αρμένιοι και είναι η δεύτερη πιο μελετημένη περίτπωση μετά το Ολοκαύτωμα. Η λέξη γενοκτονία χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει τα όσα έγιναν.
   Η ημερομηνία έναρξης της γενοκτονίας τοποθετείται στις 24/04/1915, η μέρα που οι Οθωμανικές αρχές περικύκλωσαν και συνέλαβαν κάπου 250 Αρμένιους διανοούμενους και αρχηγούς της κοινότητας στην Κωνσταντινούπολη. Από εκεί και πέρα ο Οθωμανικός στρατός άρχισε να διώχνει τους Αρμένιους από τα σπίτια τους σε όλη την τουρκική επικράτεια, υποχρεώνοντάς τους να πάρουν δρόμους που οδηγούσαν στη Συριακή Έρημο, εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά. Στερημένοι από νερό και φαγητό και εκτεθειμένοι σε περιοδικές ληστείες, βιασμούς και σφαγές ενώ στις πορείες είχαν στρατιωτική συνοδεία. Η πλειοψηφία των κοινοτήτων της Αρμενικής διασποράς ανά τον κόσμο δημιουργήθηκαν ως άμεσο αποτέλεσμα της Αρμενικής Γενοκτονίας.
   Η Τουρκία, η οποία είναι το διάδοχο κράτος της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, αρνείται τον όρο γενοκτονία ως ακριβή περιγραφή των γεγονότων. Τα τελευταία χρόνια έχει έρθει αντιμέτωπη με εκατοντάδες εκκλήσεις να αποδεχτεί τα γεγονότα ως γενοκτονία. Μέχρι σήμερα 23 χώρες έχουν επίσημα αναγνωρίσει τα γεγονότα της περιόδου εκείνης ως γενοκτονία και οι περισσότεροι ιστορικοί και λόγιοι που ασχολούνται με γενοκτονίες αποδέχονται αυτή την άποψη.
   Η πρώτη ταινία σχετικά με την Αρμενική Γενοκτονία έγινε το 1919, μια Χολυγουντιανή παραγωγή με τίτλο Ravished Armenia (γνωστή και με τον τίτλο Auction of Souls) . Η σκηνοθεσία ήταν του Oscar Apfel. Η ταινία είναι βασισμένη στο ομώνυμο αυτοβιογραφικό βιβλίο της Aurora (Arshaluys) Mardiganian , επιζήσασας ης γενοκτονίας. Η ίδια η Μαρντιγκανιάν είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία. Όλες οι πλήρεις κόπιες της ταινίας έχουν πλέον χαθεί, σώζονται όμως 24 λεπτά. (επανακυκλοφόρησε το τμήμα αυτό αποκατεστημένο σε dvd το 2009).
   Η ταινία γυρίστηκε μεταξύ 1918 και 1919 και προβλήθηκε για πρώτη φορά στο Λονδίνο στις 19-01-1919. Το 1920 προβαλλόταν δυο φορές την ημέρα για τρεις βδομάδες στο Ρόγιαλ Άλμπερτ Χολ του Λονδίνου με σκοπό να υπάρξει υποστήριξη για την προστασία των εθνικών μειονοτήτων. Η προβολή της ταινίας, η οποία απεικονίζει μαστιγώματα γυναικών και τη γυμνή σταύρωσή τους, εγκρίθηκε με κοψίματα σε πέντε σκηνές που συμφωνήθηκαν με τους παραγωγούς της ταινίας χωρίς την επίσημη υποβολή της ταινίας στο Βρετανικό Συμβούλιο Λογοκριτών Ταινιών, το οποίο έτσι ποτέ δε πιστοποίησε την ταινία για γενική προβολή στο Ηνωμένο Βασίλειο.
   Η πρώτη προβολή της ταινίας στη Νέα Υόρκη έγινε στις 16/02/1919 στην αίθουσα χορού του Ξενοδοχείου Πλάζα.
   Σύμφωνα με άρθρο της εποχής στους "Τάιμς της Νέας Υόρκης", το πρώτο μισό της ταινίας δείχνει "την Αρμενία όπως ήταν πριν την ερήμωσή της από τους Τούρκους και τους Γερμανούς, που οδήγησε στη απέλαση ιερέων και χιλιάδων οικογενειών στην έρημο. Μια από τις τελικές σκηνές παρουσιάζει νεαρές Αρμένισσες να υφίστανται μαστίγωμα για την άρνησή τους να μπουν σε τουρκικά χαρέμια, ενώ απεικονίζονται και τα τουρκικά σκλαβοπάζαρα.
   Η ταινία είχε απήχηση στον αναγνωρισμένο σκηνοθέτη Ατόμ Εγκογιάν και επηρρέασε την ταινία του "Αραράτ" (2002).



το 24λεπτο σωζόμενο απόσπασμα της ταινίας


   Το 1945 έχουμε το ντοκιμαντέρ Fatherland των G. Balasanyan, L. Isahakyan και G. Zardaryan)

     Ακολουθεί το Kochvatz en aprelu (1960) του Laert Vagharshyan. Δυο αδέρφια χωρίστηκαν κατά τη διάρκεια της Αρμενικής Γενοκτονίας του 1915. Ο ένας πέρασε τον ωκεανό, ο άλλος πέθανε κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Ο επιζών αδελφός επιστρέφει στην Αρμενία για να συναντήσει τ' ανίψια του.

   To 1964 έχουμε το ντοκιμαντέρ Where Are My People? του J. Michael Hagopian ενώ το 1975 από τον ίδιο σκηνοθέτη το ντοκιμαντέρ The Forgotten Genocide.

Στη συνέχεια:

Nahapet (1977) του Henrik Malyan. Η ιστορία ενός άντρα με ισχυρή θέληση, του Nahapet, ο οποίος έχασε την οικογένειά του στη διάρκεια της Γενοκτονίας του 1915, είναι μια αιώνια ιστορία ανάστασης. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο ο Sos Sargsyan.



η ταινία ολόκληρη ( χωρίς υποτίτλους)


Οι Σαράντα Μέρες του Musa Dagh (1982) του Sarky Mouradian. Με τους Kabir Bedi, Ronnie Carol και Guy Stockwell.


Assignment Berlin (1983) του Hrayr Toukhanian. Παρουσιάζεται η ιστορία του Soghomon Tehlirian, επιζώντα της γενοκτονίας, ο οποίος στα πλαίσια της Επιχείρησης Νέμεσις, στις 15/03/1921, δολοφόνησε στο Βερολίνο τον πρώην Μεγάλο Βεζύρη και Υπουργό Εσωτερικών των Νεοτούρκων Talaat Pasha, τον ένα από τους τρεις ενορχηστρωτές της Γενοκτονίας των Αρμενίων, παρουσία μάλιστα δεκάδων μαρτύρων. Στη δίκη που ακολούθησε, ο δολοφόνος του τελικά αθωώθηκε, όχι γιατί η υπεράσπισή του αρνήθηκε τη δολοφονία, αλλά επικαλούμενη την προσωρινή παράνοια που είχε υποστεί ο κατηγορούμενος λόγω της γενοκτονίας.

http://youtu.be/N_x1LpJqaRE (απόσπασμα της ταινίας)

Kini Lits (βίντεο για το τραγούδι Kini Lits, όπου παρουσιάζεται και η δολοφονία του Ταλαάτ Πασά στο Βερολίνο)


Tillbaka till Ararat (1988) ντοκιμαντέρ των Jim Downing, Göran Gunér, Per-ÅkeHolmquist, & Suzanne Khardalian. 

Musaler-88: vishapi tari (1988) του Ara Vahuni. Ντοκιμαντέρ μικρού μήκους. 1988 Η χρονιά του Παναρμενικού Εθνικού κινήματος και της σύγκρουσης στο Ναγκόρνο - Καραμπάχ. Χιλιάδες προσκυνητές συγκεντρώνονται στο χωριό Musaler για να τιμήσουν τον ηρωικό αγώνα του Musa Dagh ενάντια στους Τούρκους δυνάστες κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

An Armenian Journey (1988) Ντοκιμαντέρ του Theodore Bogosian.

Karot (1990) του Frunze Dovlatyan. Η πραγματική τραγική ιστορία του Αρακέλ (Rafael Atoyan), του οποίου η αγωνία για τη χαμένη πατρίδα τον κάνει να διασχίσει τα σύνορα ΕΣΔΔ - Τουρκίας κατά τη σταλινική εποχή.

Mayrig (1991) του Henri Verneuil (Achod Malakian). Με τους Κλαούντια Καρντινάλε και Ομάρ Σαρίφ. Ημιαυτοβιογραφική ταινία. Ο αγώνας για επιβίωση μιας οικογένειας Αρμενίων στη Γαλλία, όπου και αναγκάζεται να μεταναστεύσει μετά τη Γενοκτονία του 1915. Παρουσιάζεται και η δολοφονία του Ταλαάτ Πασά στο Βερολίνο.


η ταινία στα γαλλικά, άνευ υποτίτλων


Korsvats drakht (1991) του D. Safaryan. Ταινία σχετικά με τη χωρίς τέλος αναζήτηση ενός ανέφικτου ειδυλλίου και τη χαμένη αρμονία ανάμεσα στον άνθρωπο και τη φύση. Ο σκηνοθέτης επικεντρώνεται στον εσωτερικό κόσμο των χαρακτήρων και τη διάθεση της φύσης.

I Will Not Be Sad in This World (2000) Ντοκιμαντέρ σε σκηνοθεσία Karina Epperlein

Destination Nowhere: The Witness (2000) Ντοκιμαντέρ του J. Michael Hagopian

Αραράτ (2002) του Ατόμ Εγκογιάν. Κατά τη διάρκεια της ανάκρισής του από ένα τελωνειακό, ένας νεαρός ο Ράφι, αφηγείται πώς άλλαξε η ζωή του κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων μιας ταινίας σχετικά με την Αρμενική Γενοκτονία (βάσει της φανταστικής θεώρησης από ένα πραγματικό χαρακτήρα, τον καλλιτέχνη Αρσίλ Γκόρκυ). Στη ταινία παρουσιάζονται επίσης εικόνες από τη Λίμνη Βαν και πραγματικές κατεστραμμένες Αρμενικές εκκλησίες στην ερειπωμένη πόλη Άνι, κοντά στο Όρος Αραράτ. Η ταινία προβλήθηκε εκτός συναγωνισμού στο Φεστιβάλ Καννών 2002. Η διανομή ήταν γενικώς περιορισμένη στις περισσότερες χώρες και τα έσοδα σχετικά λίγα. Η κυκλοφορία της ταινίας στην Ιταλία που ήταν προγραμματισμένη για τις 24/04/2013 δεν έγινε ποτέ, λόγω του ότι σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή η εταιρία διανομής δεν πέτυχε να πάρει το απαιτούμενο πιστοποιητικό, ενώ εκπρόσωποι της εταιρίας είχαν πει ότι δεν είχαν ποτέ τέτοιο πρόβλημα. Ο τύπος τότε είχε μιλήσει για τουρκικές πιέσεις που κατάφεραν να μη κυκλοφορήσει η ταινία.
Στα βραβεία Genie του 2003 το "Αραράτ" βραβεύτηκε ως καλύτερη καναδική ταινία, ενώ έλαβε βραβεία και για τα κοστούμια και για πρωτότυπη μουσική. Η Αρσινέε Χαντζιάν πήρε βραβείο α γυναιεκίου ρόλου και ο Ηλίας Κωτέας δεύτερου ανδρικού ρόλου. Ο Εγκογιάν κέρδισε βραβείο από τη Συντεχνία Σεναριογράφων Καναδά το 2003. Η ταινία κέρδισε επίσης βραβείο ως καλύτερη ταινία ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την Εταιρία Πολιτικών Ταινιών και το Χρυσό Βερίκοκο στο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Ερεβάν το 2004.

Με τους Σαρλ Αζναβούρ, Κρίστοφερ Πλάμερ, Ντέιβιντ Αλπάι, Αρσινέε Χαντζιάν, Μπρεντ Κάρβερ,Έρικ Μπογκοσιάν και Ηλίας Κωτέας


Ararat,Atom Egoyan,trailer

τρέιλερ της ταινίας

Germany and the Secret Genocide (2003) Ντοκιμαντέρ του J. Michael Hagopian


Voices From the Lake: A Film About the Secret Genocide (2003) Ντοκιμαντέρ του J. Michael Hagopian

Voices From The Lake -The Secret Genocide Full Documentary

Desecration (2003) Ντοκιμαντέρ σε σκηνοθεσία Hrair "Hawk" Khatcherian.

The Armenian Genocide: A Look Through Our Eyes (2003) Ντοκιμαντέρ σε σκηνοθεσία Vatche Arabian.

My Son Shall Be Armenian (2004) Ντοκιμαντέρ σε σκηνοθεσία Hagop Goudsouzian. Ο σκηνοθέτης ταξιδεύει στην Αρμενία και τη Συρία μαζί με πέντε μέλη της Αρμενικής κοινότητας του Μόντρεαλ, που χάσαν συγγενείς στη γενοκτονία, προκειμένου να μιλήσουν με επιζώντες.

My Son Shall Be Armenian ( ολόκληρο το ντοκιμαντέρ)

Screamers (2006) ντοκιμαντέρ της Carla Garapedian. Η σκηνοθέτης ακολουθεί την ροκ μπάντα System of a Down ενώ κάνουν τουρνέ στην Ευρώπη και την Αμερική, δείχνοντας τον τρόμο των σύγχρονων γενοκτονιών που ξεκίνησαν από την Αρμενία το 1915 φτάνοντας μέχρι το Νταρφούρ στις μέρες μας.

Η Αρμενική Γενοκτονία (2006). Γαλλικό ντοκιμαντέρ του Laurence Jourdan.

La Masseria Delle Allodole (Η Φάρμα των Κορυδαλλών) (2007) των αδερφών Ταβιάνι. Βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο της Antonia Arslan, η ταινία λέει την ιστορία της οικογένειας Αβακιάν μια Αρμενικής οικογένειας που ζούσε στην Τουρκία και είχε δυο σπίτια. Οι Αβακιάν πιστεύουν ότι η αυξανόμενη τουρκική εχθρότητα στον ορίζοντα δε σημαίνει τίποτα γι αυτούς και δεν επηρρεάζει την καθημερινή τους ζωή. Δε δίνουν σημασία στα προειδοποιητικά σημάδια και ετοιμάζονται για την οικογενειακή επανένωση με την επερχόμενη επίσκεψη δυο προκομμένων γιών, του γαιοκτήμονα Αράμ που κατοικεί στην Τουρκία και του Ασσαντούρ ενός γιατρού που ζει στη Βενετία.Οι ψευδαισθήσεις τους θα διαλυθούν όταν ένα τουρκικό στρατιωτικό σώμα που θα εισβάλλει σπίτι τους θα δολοφονήσει όλα τα αρσενικά μέλη ενώ θα υποχρεώσει τις γυναίκες σε μια μακρά πορεία προς τη Συριακή Έρημο όπου και θα αφηθούν να σαπίσουν. Μαζί τους πάει και ένα μικρό αγόρι της οικογένειας που είχε μεταμφιεστεί σε κορίτσι προκειμένου να μη σκοτωθεί από τους στρατιώτες. Εν τω μεταξύ ένας όμορφος Τούρκος αξιωματικός ερωτεύεται την κόρη του Αράμ και κάνει μια έντονη προσπάθεια να τη σώσει παρόλο που οι συνθήκες γύρω του μαρτυρούν τις δυσκολίες σε αυτή του την προσπάθεια
Παίζουν οι: 
Paz Vega ως Nunik
Moritz Bleibtreu ως Νεαρός Αξιωματικός
Alessandro Preziosi ως Egon
Ángela Molina ως Ismene
Arsinée Khanjian ως Armineh Avakian
Mohammed Bakri ως Nazim
Tchéky Karyo ως Aram Avakian


Grandma's Tatoos (2011) Ντοκιμαντέρ της Suzanne Khardalian.

Grandma's Tattoos


Ανατολή πάνω από τη Λίμνη Βαν (2011) των Artak Igityan και Vahan Stepanyan. Με τους Jean Pierre Nshanyan, Aren Vatyan, Arevik Martirosyan, Gunisigi Zan, Karen Dzhangiryan.
Ο κεντρικός χαρακτήρας είναι ο 80χρονος Γκάραμπεντ, του οποίου η μητέρα ως εκ θαύματος επέζησε της Αρμενικής Γενοκτονίας του 1915. Προσπαθεί να διατηρήσει τη μνήμη της χαμένης Πατρίδας στους Αμερικανοποιημένους απογόνους του. Με αυτό τον τρόπο μπορεί να σώσει την οικογένεια από την αμοιβαία αλλοτρίωση και τη ρήξη. Ο ίδιος ο Γκάραμπεντ πιστεύει ότι είναι καθήκον του να καίει δημόσια την Τουρκική σημαία μπροστά από την Τουρκική πρεσβεία κάθε χρόνο στις 24 Απριλίου. Αυτή είναι η μόνη μορφή διαμαρτυρίας προσβάσιμη σ' αυτόν. Αυτές οι ενέργειές του ενοχλούν τον γιο του Γκάραμπεντ τον Ντικράν, ο οποίος πρέπει να πληρώνει πρόστιμα για τον πατέρα του, ενώ τη πλήρη διαφωνία του με αυτές εκφράζει και ο 17χρονος εγγονός του, ο οποίος είναι ερωτευμένος με τη 17χρονη συμμαθήτριά του τουρκικής καταγωγής που σπουδάζει στις ΗΠΑ. Ο ξεροκέφαλος και ασυμβίβαστος χαρακτήρας του Γκάραμπεντ φέρνουν μεγάλο κόστος στην οικογένεια.


Sunrise over lake Van (τρέιλερ της ταινίας)

Sunrise over lake Van (ολόκληρη η ταινία με αγγλικούς υποτίτλους)


Le fils du marchand d'olives (2011) Ντοκιμαντέρ του Mathieu Zeitindjioglou. Για το μήνα του μέλιτος η Άννα και ο Ματιέ πηγαίνουν στην Τουρκία. Με την κάμερα στο χέρι, εντόπισαν τα ίχνη του Γκάραμπεντ, του Αρμένιου παππού του Ματιέ, ο οποίος γλύτωσε από την γενοκτονία του 1915. Είναι αποφασισμένοι να μάθουν περισσότερα για την αρμενική καταγωγή του Ματιέ. Σε μια χώρα όπου και το να μιλήσεις για αρμενική γενοκτονία μπορεί να είναι επικίνδυνο, το όνομά τους με τον τουρκικό τονισμό εξυπηρετεί ένα σκοπό, να κάνει τους ανθρώπους να μιλήσουν σχετικά με την ανάμειξη της Τουρκίας στην τραγωδία του 1915.

Music to Madness: The Story of Komitas (2014)  Ντοκιμαντέρ του David Robert Deranian. Η ιστορία του Soghomon Soghomonian (1869-1935) γνωστού και ως Komitas. Αρμένιος ιερέας, συνθέτης, επικεφαλής χορωδίας, τραγουδιστής, μουσικός εθνολόγος, μουσικός παιδαγωγός, κι μουσικολόγος. Πολλοί τον θεωρούν ως τον θεμελιωτή της σύγχρονης αρμενικής κλασσικής μουσικής. Ο Komitas έπαθε νευρικό κλονισμό έχοντας γίνει μαρτυρας των φρικαλεοτήτων της αρμενικής γενοκτονίας του 1915 και θεωρείται μάρτυρας της γενοκτονίας. Πέθανε έγκλειστος σε ψυχιατρείο στο Παρίσι, μετά από 20 χρόνια εγκλεισμού.

https://www.youtube.com/watch?v=RZ90yrFrntE (τρέιλερ)

The Cut (2014) του Fatih Akin  Το 1915 ένας άντρας, ο Nazareth Manoogian επιζεί από τη Γενοκοτονία των Αρμενίων αλλά χάνει την οικογένεια του, την ομιλία του και την πίστη του. Ένα βράδυ μαθαίνει ότι οι δίδυμες κόρες του μπορεί να είναι ζωντανές και ξεκινά την αναζήτηση προκειμένου να τις βρει .  Πρωταγωνιστούν οι Tahar Rahim, Simon Abkarian, Makram Khoury. Η ταινία διαγωνίστηκε για τον Χρυσό Λέοντα στο 71ο Φεστιβάλ της Βενετίας.


τρέιλερ της ταινίας


   Στις 13/4/2015, η ταινία 1915 πραγματοποίησε τη Χολυγουντιανή της πρεμιέρα στο Egyptian Theater του Los Angeles. Η ταινία προβλήθηκε σε πολλές χώρες του κόσμου, μεταξύ των οποίων ο Καναδάς, η Ρωσία και η Αρμενία. Σε σκηνοθεσία των Garin Hovannisian και Alec Mouhibian (πρώτη τους ταινία μεγάλου μήκους), η ταινία λέει την ιστορία ενός μυστηριώδους σκηνοθέτη ( που υποδύεται ο Simon Abkarian) ο οποίος σκηνοθετεί ένα έργο και σκοπεύει να επαναφέρει τα φαντάσματα της Αρμενικής Γενοκτονίας.
     Στο έργο παίρνουν μέρος η αινιγματική του σύζυγος (Angela Sarafyan) στο ρόλο μιας Αρμένισσας του 1915 η οποία πρέπει να πάρει μια τραγική και αμφιλεγόμενη απόφαση που θα αλλάξει τον ρου των γεγονότων. Αυτή δε πρόκειται να είναι μια απλή ερμηνεία. Καθώς οι διαδηλωτές περικυκλώνουν το θέατρο πριν από την έναρξη της παράστασης και μια σειρά από παράξενα ατυχήματα σκορπούν τον πανικό στους ηθοποιούς και τον παραγωγό, φαίνεται ότι η αποστολή του σκηνοθέτη Simon είναι πολύ πιο δύσκολη απ' ότι πιστεύεται - και τα φαντάσματα του παρελθόντος είναι παντού.
   Η ταινία αποτελεί ένα ψυχολογικό θρίλερ. Εξερευνά πολλά θέματα, κυρίως αυτό της άρνησης, όχι μόνο της Γενοκτονίας από την Τουρκία, αλλά και της πολλές μορφές της ατομικής άρνησης ανάμεσα στους χαρακτήρες της ταινίας.
   Η ταινία κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ στις 17/04/1915 ενώ η πρεμιέρα έγινε όπως προαναφέραμε στις 13/04/1915 σε συνεργασία με την Αμερικανική Ταινιοθήκη. Κυκλοφόρησε στη Ρωσία στις 23/4/2015 και στην Αρμενία στις 25/04/2015. Η πρώτη διεθνής προκαταρκτική προβολή έγινε στο Θέατρο Maxim Gorky στο Βερολίνο στις 05/04/2015. Στην Αυστραλία κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2015.
   Για το 2016 η ταινία ήταν προγραματισμένη να κυκλοφορήσει στις 26/5 στο Ηνωμένο Βασίλειο και στις 04/06 στη Γαλλία.
   Για το 2015 επιλέγη στα Golden Apricot International Film Festival, Romanian International Film Festival, και Lake Van International Film Festival στην Τουρκία, όπου κέρδισε το Ειδικό Βραβείο Κριτών. Κέρδισε επίσης το βραβείο της" Καλύτερης Ταινίας " από τα World Entertainment Armenian Awards.
   Εκτός από την σκηνοθεσία οι Garin Hovannisian και Alec Mouhibian υπογράφουν και το σενάριο, ενώ ήταν και παραγωγοί της ταινίας μαζί με τον Terry Leonard. Παίζουν οι Simon Abkarian, Angela Sarafyan, Samuel Page, και Nikolai Kinski, μαζί με τον Jim Piddock. Στην ταινία ακούγεται η πρώτη πρωτότυπη κινηματογραφική μουσική του Serj Tankian, του βραβευμένου με Γκράμυ " μπροστάρη " της μέταλ μπάντας System of Down.



   Το 2016 έχουμε την ταινία The Promise , αμερικανικό ιστορικό δράμα σε σκηνοθεσία Terry George και με πρωταγωνιστές τους Oscar Isaac, Charlotte Le Bon και Christian Bale, η οποία διαδραματίζεται στα τελευταία χρόνια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στις 11/09/2016 στο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Τορόντο και κυκλοφόρησε στις Η.Π.Α. στις 21/04/2017 από την Open Road Films. 
   Η ταινία αφορά ένα ερωτικό τρίγωνο που αναπτύσσεται μεταξύ του Αρμένιου φοιτητή ιατρικής Mikael (Oscar Isaac), ένα Αμερικανό δημοσιογράφο με βάσει το Παρίσι ονόματι Chris ( Christian Bale ) μια γεννημένη στην Αρμενία και μεγαλωμένη στη Γαλλία γυναίκα την Ana. (Charlotte Le Bon), κατά τη διάρκεια των τελευταίων χρόνων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και κατά τη διάρκεια της Αρμενικής Γενοκτονίας.
   Τα γυρίσματα ξεκίνησαν το φθινόπωρο του 2015 σε Πορτογαλία, Μάλτα και Ισπανία με προγραμματισμό να διαρκέσουν μέχρι το Δεκέμβρη. Κάποιες σκηνές ξαναγυρίστηκαν στη Νέα Υόρκη το Μάιο και τον Ιούνιο του 2016, τελειώνοντας στις αρχές του Ιουνίου 2016.
   Η ταινία δεν έλαβε ιδιαίτερα καλές κριτικές, μ' ένα μέσο όρο βαθμολογίας 5,7/10. Κάποιες απόψεις που εκφράστηκαν ήταν ότι ασχολείται πολύ με το ερωτικό τρίγωνο, (χωρίς στο τέλος να το αξιοποιεί ούτε και αυτό) χωρίς να εμβαθύνει στο ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο της περιόδου. Επίσης διαδικτυακά έλαβε μεγάλο αριθμό κριτικών ( προφανώς μεροληπτικών) οι οποίες ήταν ή πολύ θετικές ή πολύ αρνητικές, χωρίς να υπάρχουν κριτικές που να βρίσκονται στο ενδιάμεσο των απόψεων.   





τρέιλερ





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Read more: http://tipsntrack.blogspot.in/2012/07/flying-twitter-bird-to-your-blog.html#ixzz2PztppVpN