Το 2013 εκτός από έτος Βέρντι ήταν και έτος Βάγκνερ γιατί και για τον Γερμανό συνθέτη συμπληρώθηκαν φέτος 200 χρόνια από τη γέννησή του.
Ο Wilhelm Richard Wagner, όπως ήταν το πλήρες όνομά του, ήταν Γερμανός συνθέτης, θεατρικός σκηνοθέτης, πολεμικιστής ( αυτός που χρησιμοποιεί την πολεμική, ένα αμφιλεγόμενο επιχείρημα, με σκοπό να αποδείξει την ορθότητα μιας συγκεκριμένης θέσης και το λάθος της αντίθετης θέσης. Χρήση της πολεμικής γίνεται συνήθως σε συζητήσεις για αμφιλεγόμενα θέματα.), και μαέστρος ο οποίος είναι περισσότερο γνωστός για τις όπερές του, (ή, όπως κάποιες από τις ύστερες δουλειές του έγιναν γνωστές, "μουσικά δράματα"). Σε αντίθεση με τους περισσότερους συνθέτες όπερας, ο Βάγκνερ έγραφε και το λιμπρέττο και τη μουσική για καθένα από τα έργα του που ανέβαινε στη σκηνή. Αρχικά καθιερώθηκε σαν συνθέτης έργων ακολουθώντας το ρομαντικό στυλ των Weber και Meyerbeer. Αργότερα έφερε επανάσταση στο χώρο της όπερας μέσα από την ιδέα του του Gesamtkunstwerk (πλήρες έργο τέχνης), με την οποία επιδίωκε να συνδυάσει τις ποιητικές, οπτικές, μουσικές και δραματικές τέχνες, με προσθήκη μουσικής στο δράμα, και την οποία ιδέα ανακοίνωσε σε μια σειρά δοκιμίων μεταξύ 1849 και 1852. Ο Βάγκνερ πραγματοποίησε αυτές τις ιδέες του περισσότερο στο πρώτο της τετραλογίας του Το δαχτυλίδι των Νιμπελούνγκεν.
Οι συνθέσεις του, ειδικά αυτές της ύστερης περιόδου είναι αξιοσημείωτες για την πολύπλοκη υφή τους, τις πλούσιες αρμονίες και ενορχηστρώσεις τους, και την περίπλοκη χρήση από καθοδηγητικά μοτίβα - μουσικές φράσεις συσχετιζόμενες με μεμονωμένους χαρακτήρες, μέρη, ιδέες ή στοιχεία της υπόθεσης. Η εξέλιξή του στη μουσική γλώσσα, όπως οι έντονοι χρωματικισμοί και τα γρήγορα εναλασσόμενα τονικά κέντρα, επηρρέασαν έντονα την ανάπτυξη της κλασσικής μουσικής. Το έργο του Τριστάνος και Ιζόλδη μερικές φορές χαρακτηρίζεται ως η αρχή της σύγχρονης μουσικής.
Ο Βάγκνερ είχε φτιάξει τη δικιά του όπερα, την Bayreuth Festspielhaus, η οποία ενσωμάτωνε πολλά νεωτεριστικά σχεδιαστικά χαρακτηριστικά. Εκεί έκαναν πρεμιέρα Το Δαχτυλίδι των Νιμπελούνγκεν και ο Πάρσιφαλ ενώ ακόμα και σήμερα τα πιο σημαντικά έργα του συνεχίζουν να ανεβαίνουν σε ετήσιο φεστιβάλ που διεξάγουν οι απόγονοί του. Οι σκέψεις του περί της σχετικής συνεισφοράς της μουσικής και του δράματος στην όπερα επρόκειτο ν' αλλάξουν ξανά, και επανεισήγαγε μερικές παραδοσιακές μορφές σε μερικά από τα τελευταία του έργα, όπως Οι Αρχιτραγουδιστές της Νυρεμβέργης.
Μέχρι τα τελευταία του χρόνια, η ζωή του Βάγκνερ χαρακτηρίστηκε από πολιτική εξορία, ταραχώδεις ερωτικές ιστορίες, φτώχεια και επανειλλημένες διώξεις από τους πιστωτές του. Τα αμφιλεγόμενα γραπτά του σχετικά με τη μουσική, το δράμα και την πολιτική έχουν προκαλέσει εκτεταμένο σχολιασμό τις τελευταίες δεκαετίες, ειδικά εκείνα όπου εκφράζουν αντισιμητικά συναισθήματα. Η επίδραση των ιδεών του μπορούν να διαπιστωθούν σε πολλές τέχνες σ' όλο τον 20ο αιώνα. Οι επιρροές τους εξαπλώθηκαν πέρα από τη σύνθεση στην ενορχήστρωση, τη φιλοσοφία, τη λογοτεχνία, τις παραστατικές τέχνες και το θέατρο.
Υπάρχει μια σειρά ταινιών όπου ο συνθέτης είτε αποτελεί τον κεντρικό χαρακτήρα είτε ένα σημαντικό χαρακτήρα της ταινίας.
Καταρχήν έχουμε τη βουβή ταινία του 1913 του Carl Froelich, με τον Giuseppe Becce στον πρωταγωνιστικό ρόλο του συνθέτη. Ο Giuseppe Becce, καθότι ήταν συνθέτης κινηματογραφικής μουσικής έγραψε τη μουσική της ταινίας, γιατί για τη μουσική του Βάγκνερ τότε ίσχυαν ακόμα τα πνευματικά δικαιώματα οπότε θα στοίχιζε πολύ ακριβά να χρησιμοποιηθεί η μουσική του.Η ταινία ήταν σε δυο εκδόσεις των 110 και 68 λεπτών (με ήχο )
(ολόκληρη η ταινία, με συνοδεία μουσική από ζωντανή ορχήστρα - το 2012)
Silent Wagner 1913 silent film (βουβή εκδοχή της ταινίας)
Το 1925 ακολούθησε ένα ντοκυμαντέρ μικρού μήκους με τον ίδιο τίτλο.
Η ταινία "Μαγική Φωτιά" (1955) του William Dieterle, αποτελεί μια βιογραφική ταινία για τη ζωή του συνθέτη. Ασχολείται με κάποια σημαντικά γεγονότα της ζωής του. Στο ρόλο του συνθέτη ο Alan Badel. Η Yvonne De Carlo στο ρόλο της Μίνα Πλάννερ, της πρώτης συζύγου του συνθέτη. Ο Carlos Thompson στο ρόλο του συνθέτη Φραντς Λιστ, μετέπειτα πεθερού του Βάγκνερ και η Rita Gam σαν Κόσιμα Λιστ (δεύτερη σύζυγος του Βάγκνερ).
Η ταινία κάνει εκτεταμένη χρήση της πραγματικής μουσικής του Βάγκνερ σε ενορχήστρωση του Erich Wolfgang Korngold.
Αν και πολλές λεπτομέρειες από τη ζωή του Βάγκνερ παρουσιάστηκαν επακριβώς, η ταινία παραμόρφωσε κάποια γεγονότα, προφανώς για λόγους δραματουργίας.. Ένα σημαντικό σημείο ήταν η απεικόνιση των ταραχών στην Όπερα του Παρισιού για την πρεμιέρα της αναθεωρημένης εκδοχής της όπερας Tannhäuser. Η ταινία απεικόνισε την χειραγώγηση του Βάγκνερ από τον βασιλιά Λούντβιχ Β , χωρίς να μπαίνει όμως σε λεπτομέρειες σχετικά με την αντιφατική προσωπικότητα του βασιλιά.
Η ταινία είχε πολλούς ηθοποιούς και πλούσια σκηνικά και κοστούμια. Παρόλα αυτά η ανταπόκριση των κριτικών ήταν ανάμικτη και οι εισπράξεις απογοητευτικές
(ολόκληρη ταινία)
Στην ταινία Λούντβιχ (1972) του Λουκίνο Βισκόντι τον Βάγκνερ υποδύεται ο Τρέβορ Χάουαρντ.
Στην ταινία Lisztomania (1975) του Κεν Ράσσελ η οποία ασχολείται με τον Φραντς Λιστ, πεθερό του Βάγκνερ, ο Γερμανός συνθέτης αποτελεί τον κακό της ταινίας, ο οποίος παρουσιάζεται σαν ένας βαμπιρικός Ναζί. . Τον υποδύθηκε ο Πωλ Νίκολας.
Στην ταινία Wagner (1983) του Τόνυ Πάλμερ τον συνθέτη υποδύθηκε ο Ρίτσαρντ Μπάρτον. Μαζί του ήταν και οι Τζον Γκίλγουντ, Λώρενς Ολίβιε, Ραλφ Ρίτσαρντσον και Βανέσσα Ρεντγκρέηβ.
Η μουσική του Βάγκνερ ηχογραφήθηκε ειδικά για την ταινία και η ενορχήστρωση ήταν από τον Georg Solti. Η ταινία είχε τη διάρκεια ρεκόρ των 7 ωρών και 46 λεπτών. Στη συνέχεια μειώθηκε στις 5 ώρες με την εξαφάνιση κάποιων χαρακτήρων και προβλήθηκε στην τηλεόραση ως μίνι σειρά δέκα επεισοδίων. Επανακυκλοφόρησε το 2011 σαν ταινία στη πλήρη της μορφή σε σετ των τριών ντι βι ντι.
Οι κριτικές ήταν ενθουσιώδεις, ενώ ο σκηνοθέτης Τόνυ Πάμερ είπε για την ερμηνεία του Μπάρτον ότι δε θα μπορούσε να υπάρξει πιο κατάλληλος για τον ρόλο του συνθέτη.
Wagner – Part 2 of 3 (Full Film) | Tony Palmer Films
Wagner – Part 3 of 3 (Full Film) | Tony Palmer Films
Η ταινία Wahnfried (1986) του Peter Patzak ασχολείται με τη ζωή του Βάγκνερ. Προβλήθηκε εκτός συναγωνισμού στο Φεστιβάλ των Καννών του 1987. Ο Otto Sander στο ρόλο του συνθέτη.
Στην ταινία Λούντβιχ ΙΙ (2012) των Peter Sehr & Marie Noelle τον συνθέτη υποδύεται ο Edgar Selge.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου