Πρόγραμμα προβολών Ιανουαρίου της Νέας Κινηματογραφικής Λέσχης Καλαμάτας

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ 

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2018 ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ 

     Αν και στο άκουσμα της λέξης Γραφειοκρατία, το τελευταίο πράγμα που θα έρθει στο μυαλό κάποιου είναι ο κινηματογράφος, όμως, ως γνωστόν για κάθε θέμα, για κάθε ζήτημα υπάρχει και μια ταινία! Κατευθείαν «στα βαθιά» ο νέος χρόνος για τη Λέσχη, με ένα αφιέρωμα στη Γραφειοκρατία, που αν και ακούγεται ψυχρό και απρόσωπο, στην πραγματικότητα είναι βαθιά ανθρώπινο και ρεαλιστικό, με απρόσμενα ευχάριστες εκπλήξεις. 

     Δεν υπάρχει άνθρωπος στον πλανήτη που να μην έχει μπλεχτεί έστω και μια φορά στα γρανάζια της Γραφειοκρατίας. Πολλοί πιστεύουν ότι είναι μάστιγα της σύγχρονης εποχής, η αλήθεια είναι όμως ότι «ταλαιπωρούσε» τον κόσμο ήδη από τις αρχές του 20ου αιώνα. Ο Φραντς Κάφκα το 1925 με τη ΔΙΚΗ του, άσκησε μια ανοιχτή κριτική στη δύναμη του νόμου, της γραφειοκρατίας και της εξουσίας, αυτής που δίνει την αίσθηση στον κάθε πολίτη ότι όλα είναι πιο δυνατά απ' αυτόν και ότι κάθε αντίσταση είναι περιττή. Το 1968 ο Όρσον Γουέλς, με τη δική του ΔΙΚΗ, έδωσε πνοή σε αυτό δύσκολο βιβλίο, κινηματογραφώντας ένα δαιδαλώδες και κατάμαυρο φιλμικό αριστούργημα, που για πολλούς και για τον ίδιο τον Γουέλς, ξεπερνά και τον Πολίτη Κέην. 

    Τη Γραφειοκρατία με τη στενή της έννοια και με τις τραγικές της συνέπειες, μας συστήνει ο Βρετανός Κεν Λόουτς στην τελευταία του ταινία ΕΓΩ Ο ΝΤΑΝΙΕΛ ΜΠΛΕΪΚ. Ο σπουδαίος αυτός παλαίμαχος σκηνοθέτης, ανθρωποκεντρικός όπως πάντα, ρεαλιστικός όπως πάντα, και έχοντας στα χέρια του το Χρυσό Φοίνικα των Καννών, «φτάνει το μαχαίρι στο κόκκαλο», αφήνοντας ένα ηχηρό – σχεδόν εκκωφαντικό – μήνυμα στη ματαιότητα της σύγχρονης κοινωνίας. 

    Αντίθετα, ο Άκι Καουρισμάκι το 2002 κάνει μια πιο ευρεία προσέγγιση της Γραφειοκρατίας με την ταινία του Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, η οποία επίσης απέσπασε το μεγάλο βραβείο της επιτροπής και το βραβείο γυναικεία ερμηνείας στις Κάννες. Σε μία ρομαντικά μελαγχολική ατμόσφαιρα και με το ιδιαίτερο χιούμορ του, καταθέτει το δικό του «κατηγορώ», σχολιάζοντας με καυστικό τρόπο την ανικανότητα, τις γελοίες γραφειοκρατικές συστολές και την αναισθησία του κοινωνικού status.

 
    Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι η απόλυτη ισοπέδωση της Γραφειοκρατίας θα ερχόταν το 1966 από την Κούβα; Κι όμως, ο Τομάς Γκουτιέρεζ Αλέα δεν αφήνει τίποτα όρθιο και τίποτα ατσαλάκωτο σε αυτήν την ξεκαρδιστική κωμωδία καταστάσεων, που είναι τόσο εύστοχη, τόσο αστεία αλλά και τόσο οικεία με τον ελληνικό κινηματογράφο, που νομίζεις ότι θα πεταχτεί ο Θανάσης Βέγγος ξαφνικά σε κάποιο πλάνο!

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΠΡΟΒΟΛΩΝ

04/01 Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΠΑΡΕΛΘΟΝ – THE MAN WITHOUT PAST [2002] 

σκηνοθεσία: Aki Kaurismäki 

παίζουν: Markku Peltola, Kati Outinen 

21:30 | Αμφ. Θοδ. Αγγελόπουλος Εργατικό Κέντρο | Είσοδος 4 ευρώ, ελεύθερη κάτω των 18 

11/01 Η ΔΙΚΗ – LE PROCES [1962] 

σκηνοθεσία: Orson Welles 

παίζουν: Anthony Perkins, Arnoldo Foà, Jeanne Moreau 

21:30 | Αμφ. Θοδ. Αγγελόπουλος Εργατικό Κέντρο | Είσοδος 4 ευρώ, ελεύθερη κάτω των 18 

18/01 Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΝΟΣ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΗ – LA MUERTE DE UN BUROCRATA [1966] 

σκηνοθεσία: Tomás Gutiérrez Alea 

παίζουν: Salvador Wood, Silvia Planas, Manuel Estanillo 

21:30 | Αμφ. Θοδ. Αγγελόπουλος Εργατικό Κέντρο | Είσοδος 4 ευρώ, ελεύθερη κάτω των 18 

25/01 ΕΓΩ, Ο ΝΤΑΝΙΕΛ ΜΠΛΕΙΚ – I, DANIEL BLAKE [2016] 

σκηνοθεσία: Ken Loach 

παίζουν: Dave Johns, Hayley Squires, Sharon Percy 

21:30 | Αμφ. Θοδ. Αγγελόπουλος Εργατικό Κέντρο | Είσοδος 4 ευρώ, ελεύθερη κάτω των 18  

ΠΕΡΙΛΗΨΕΙΣ ΠΡΟΒΟΛΩΝ IANOYΑΡΙΟΣ 2018 

ΠΕΜΠΤΗ 04 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΠΑΡΕΛΘΟΝ – THE MAN WITHOUT PAST [2002] 

Comedy, Drama, Romance | 2002 | FI| 97΄ 

σκηνοθεσία: Aki Kaurismäki 

παίζουν: Markku Peltola, Kati Outinen 

21:30 | Αμφ. Θοδ. Αγγελόπουλος Εργατικό Κέντρο | Είσοδος 4 ευρώ, ελεύθερη κάτω των 18 

      Ένας άντρας πέφτει θύμα ληστείας και τραυματίζεται θανάσιμα. Συνέρχεται όμως, ως εκ θαύματος, κι αρχίζει να περιπλανιέται στην πόλη, χωρίς ταυτότητα, έχοντας πάθει αμνησία, ώσπου τον περισυλλέγουν περιθωριακοί, άστεγοι άνθρωποι. Εκεί θα συναντήσει μια γυναίκα του Στρατού Σωτηρίας που θα τον βοηθήσει, κι ανάμεσά τους θα αναπτυχθεί ένα αίσθημα.


     Ο Άκι Καουρισμάκι αφηγείται μια ιστορία που κινείται ανάμεσα στην πραγματικότητα και το όνειρο. Από τα πρώτα κιόλας πλάνα της ταινίας, παραμένει ένας μοναχικός, πρωτότυπος σκηνοθέτης που αντιμετωπίζει το θέμα του με λιτότητα, αντικειμενικότητα κι ένα ιδιόμορφο, απολαυστικό χιούμορ. Μέσα από αυτή την απλή, συγκινητική, δοσμένη με ζεστασιά και σουρεαλιστικές εικόνες, με μια όμως δόση μελαγχολίας, ιστορία έρωτα κι αλληλεγγύης, ο Καουρισμάκι κάνει και μια καυστική κριτική ενός κοινωνικού συστήματος που αδιαφορεί για το άτομο και την τύχη του.


     «Αν ένας σκηνοθέτης δεν νιώθει τον καημό του φτωχού ανθρώπου, τότε δεν αξίζει να λέγεται καλλιτέχνης. Για μένα είναι ζήτημα ύπαρξης». (...) Οι κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές απόψεις μου για την κατάσταση της κοινωνίας, την ηθική και τον έρωτα μπορούν να βρεθούν μέσα στην ίδια την ταινία", δήλωσε ο ίδιος στο επίσημο site του Φεστιβάλ Καννών. Η ταινία κέρδισε το μεγάλο βραβείο της επιτροπής και το βραβείο γυναικείας ερμηνείας για την Kati Outinen στις Κάννες το 2002. 

ΠΕΜΠΤΗ 11 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 

Η ΔΙΚΗ – LE PROCES 

Drama, Mystery, Thriller | 1962 | FR, IT | 119’

σκηνοθεσία: Orson Welles 

παίζουν: Anthony Perkins, Arnoldo Foà, Jeanne Moreau 

21:30 | Αμφ. Θοδ. Αγγελόπουλος Εργατικό Κέντρο | Είσοδος 4 ευρώ, ελεύθερη κάτω των 18 

     Ο Josef Κ. ξυπνάει ένα πρωί και βρίσκεται κατηγορούμενος για ένα έγκλημα που δεν γνωρίζει. Προσπαθώντας να μάθει την ακριβή κατηγορία που του έχουν προσάψει, ταλαιπωρείται σε μια αέναη δίκη και περιπλανιέται χωρίς ελπίδα στο δαιδαλώδες σύμπαν ενός γραφειοκρατικού εξουσιαστικού μηχανισμού. 

    Στα χρόνια της καλλιτεχνικής του ωριμότητας, το 1962, ο Orson Welles αποφασίζει να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη ένα από τα πιο εμβληματικά βιβλία της παγκόσμιας λογοτεχνίας, την περίφημη «Δίκη» του Franz Kafka, χαρίζοντάς μας μια κατάμαυρη ταινία, βουτηγμένη στην ατμόσφαιρα του φιλμ νουάρ, επηρεασμένη από το γερμανικό εξπρεσιονισμό. Η ταινία είναι μια ανοιχτή κριτική του συγγραφέα στην αδυναμία του ατόμου απέναντι στην εξουσία, στον Νόμο, στη γραφειοκρατία και, εν κατακλείδι, στο δαιδαλώδες ανθρώπινο κατασκεύασμα που λέγεται «δικαιοσύνη». 

    Η Δίκη γνώρισε μεγάλη οικονομική αποτυχία, που οφειλόταν αποκλειστικά στο αλλόκοτο και δύσκολο θέμα της. Οι μεν εξοικειωμένοι με τη λογοτεχνία του Κάφκα γοητεύτηκαν, αλλά ο πολύς κόσμος, ξέροντας τον σκηνοθέτη από προηγούμενες επιτυχίες του («Ο Πολίτης Καίην», «Ο κύριος Αρκάντιν», «Ο Άρχοντας του Τρόμου») περίμενε κάτι ανάλογο και ξαφνικά βρέθηκε απέναντι στο ακατανόητο εκ πρώτης όψεως καφκικό σύμπαν. 

    Μπορεί ο «Πολίτης Κέιν» να είναι για πολλούς η καλύτερη ταινία του Welles, ο ίδιος πάντως υποστήριζε πως είναι η «Δίκη». 

ΠΕΜΠΤΗ 18 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΝΟΣ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΗ – LA MUERTE DE UN BUROCRATA 

Comedy | 1966 | CU | 85’ 

σκηνοθεσία: Tomás Gutiérrez Alea 

παίζουν: Salvador Wood, Silvia Planas, Manuel Estanillo 

21:30 | Αμφ. Θοδ. Αγγελόπουλος Εργατικό Κέντρο | Είσοδος 4 ευρώ, ελεύθερη κάτω των 18 

    Όταν ένας σταχανοβίτης εργάτης, αφοσιωμένος στο έργο της επανάστασης και στην οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας χάνει τη ζωή του εν ώρα υπηρεσίας και καθήκοντος, στην κηδεία του οι σύντροφοί του κάνουν την ύψιστη τιμή να τον θάψουν μαζί με το εργατικό του βιβλιάριο. Αυτό το γεγονός όμως ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου, καθώς η χήρα του δεν μπορεί να πάρει την σύνταξη του νεκρού χωρίς το θαμμένο βιβλιάριο. 

    Ένας αφελής ανιψιός της προσφέρεται να διορθώσει τα πράγματα και μπλέκει σε ένα απίστευτο γραφειοκρατικό λαβύρινθο, σε έναν κόσμο από γραφεία υπηρεσίες και ατέλειωτες αναμονές, εχθρικό, καταπιεστικό, σχεδόν καφκικό, όπου η παράνοια συμβαδίζει με την ιλαρότητα και το τραγικό με το γελοίο. 

    H ταινία είναι μια εξαιρετικά ευρηματική σάτιρα κατά της γραφειοκρατίας και των εντελώς παράλογων κανόνων λειτουργίας και των μηχανισμών της. Σκηνοθετημένη με πρωτοτυπία και οίστρο είναι και ένας φόρος τιμής στο κινηματογραφικό είδος του μπουρλέσκ και στους μεγάλους κωμικούς του. Ο κεντρικός ήρωας του Αλεα είναι ένας φτωχοδιάβολος που τινάζει τα πάντα στον αέρα, διακωμωδώντας τον ακατανόητο όσο και παρανοϊκό κόσμο της γραφειοκρατικής εξουσίας. 

    

Η ταινία δεν είναι μονάχα μια από τις κορυφαίες στιγμές του κουβανικού κινηματογράφου, αλλά και μια από τις καλύτερες που έγιναν ποτέ για την εγγενή τρέλα κάθε γραφειοκρατικού μηχανισμού σε κάθε κοινωνία και σε κάθε εποχή. 

ΠΕΜΠΤΗ 25 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 

ΕΓΩ, Ο ΝΤΑΝΙΕΛ ΜΠΛΕΙΚ – I, DANIEL BLAKE 

Drama | 2016 | UK | 100 ’ 

σκηνοθεσία: Ken Loach 

παίζουν: Dave Johns, Hayley Squires, Sharon Percy 

21:30 | Αμφ. Θοδ. Αγγελόπουλος Εργατικό Κέντρο | Είσοδος 4 ευρώ, ελεύθερη κάτω των 18

    Ο Ντάνιελ Μπλέικ, ένας 59χρονος ξυλουργός, παθαίνει ένα σοβαρό καρδιακό επεισόδιο, με συνέπεια ο γιατρός του να τον κρίνει ακατάλληλο για εργασία. Οι κοινωνικές υπηρεσίες του Νιουκάστλ, όπου ζει, δεν του χορηγούν το αντίστοιχο επίδομα, παρά αυτό κάποιου που θα έπρεπε να αναζητά δουλειά. 

    Στην προσπάθειά του να βρει το δίκιο του, ευρισκόμενος σε έναν κυκεώνα γραφειοκρατικών δυσλειτουργιών, θα γνωριστεί με μία ανύπαντρη μητέρα δύο παιδιών. Μαζί, θα παλέψουν ενάντια σε μία φρικτά καφκική κρατική οχύρωση.

    Ο ακούραστος εργάτης του πολιτικού σινεμά, Κεν Λόουτς, καταφέρνει για μία ακόμη φορά να γίνει ο διαπρύσιος κήρυκας αξιών όπως η ανιδιοτέλεια, η συλλογικότητα, η αξοπρέπεια, η ανθρωπιά. Οι «κολασμένοι» πρωταγωνιστές του μάχονται για την επιβίωσή τους και η συμπυκνωμένη σεναριακή γραφή δε φοβάται να συγκρουστεί μετωπικά με τα υπαρκτά, σημεία και τέρατα των καιρών μας. Καμία μαγική λύση δεν προτείνεται επί της οθόνης, πέραν αυτής της πάλης για έναν κόσμο ισότητας και δικαιοσύνης. 

Η ταινία απέσπασε το Χρυσό Φοίνικα για το 2016 και διακρίθηκε σε όλα τα μεγάλα φεστιβάλ της χρονιάς.