Η 21η Σεπτεμβρίου αποτελεί την Παγκόσμια Μέρα κατά του Alzheimer. Η νόσος του Αλτσχάιμερ αποτελεί την πιο κοινή μορφή άνοιας. Δεν υπάρχει θεραπεία για αυτήν και χειροτερεύει όσο περνάει ο καιρός με τελική κατάληξη τον θάνατο. Περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον Γερμανό ψυχίατρο και νευροπαθολόγο, Αλοϊσιο Αλτσχάιμερ το 1906 και ονομάστηκε από αυτόν.
Το 2006 υπήρχαν κατεγραμμένοι 26,6 εκατομμύρια πάσχοντες από την νόσο παγκοσμίως. Το 2050, 1 στους 85 παγκοσμίως προβλέπεται να είναι ασθενής από Αλτσχάιμερ.
Το πιο κοινό σύμπτωμα στα πρώτα στάδια της νόσου αποτελεί η βραχυχρόνια απώλεια μνήμης. Όταν υπάρχει υποψία Αλτσχάιμερ, η διάγνωση συνήθως επιβεβαιώνεται με τεστ που εκτιμούν τη συμπεριφορά και τις ικανότητες σκέψης, συχνά ακολουθούμενα από ανίχνευση του εγκεφάλου αν είναι διαθέσιμη, παρόλα αυτά απαιτείται εξέταση εγκεφαλικού ιστού για σίγουρη διάγνωση. Καθώς η ασθένεια προχωρά, τα συμπτώματα μπορούν να περιλαμβάνουν σύγχιση, ευερεθιστότητα, επιθετικότητα, εναλλαγές στη διάθεση, πρόβλημα με τη γλώσσα και μακροχρόνια απώλεια μνήμης. Καθώς η κατάσταση του προσώπου χειροτερεύει συχνά αποτραβιούνται από την οικογένειά τους και την κοινωνία. Βαθμιαία χάνονται και οι λειτουργίες του σώματος, οδηγώντας τελικά στο θάνατο.
Καθώς η ασθένεια εκδηλώνεται διαφορετικά για κάθε άνθρωπο, το να προβλέψει κανεί πώς θα επηρρεάσει τον ασθενή είναι δύσκολο. Το Αλτσχάιμερ αναπτύσσεται για άγνωστο και μεταβλητό χρονικό διάστημα πριν να εκδηλωθεί τελείως, και μπορεί να περάσουν χρόνια πριν να διαγνωστεί.
Κατά μέσο όρο η προσδοκώμενη διάρκεια ζωής από τη στιγμή που γίνει η διάγνωση είναι περίπου επτά χρόνια. Λιγότερο από 3% των ατόμων ζουν περισσότερο από 14 χρόνια μετά τη διάγνωση.
Το Αλτσχάιμερ θεωρείται ως νευροεκφυλιστική διαταραχή. Επειδή δε μπορεί να θεραπευτεί και είναι εκφυλιστικό ο πάσχων εξαρτάται ολοένα και περισσότερο από τους άλλους για βοήθεια. Το ρόλο του ανθρώπου που παρέχει τη βασική φροντίδα στον ασθενεί συνήθως αναλαμβάνει ο/η σύζυγος ή κάποιος στενός συγγενής. Τα πρόσωπα που έχουν τη φροντίδα των ασθενών επωμίζονται μεγάλο φορτίο λόγω της νόσου. Οι πιέσεις μπορούν να ποικίλλουν, και να αφορούν στοιχεία της κοινωνικής, ψυχολογικής, φυσικής και οικονομικής ζωής του ανθρώπου που φροντίζει τον πάσχοντα. Στις αναπτυγμένες χώρες το Αλτσχάιμερ αποτελεί μια από τις πιο κοστοβόρες ασθένειες για την κοινωνία.
Υπόθεση: Ο Χένρυ, ένα σπουδαίος πιανίστας, βλέπει τη ζωή του να διαταράσσεται τη μέρα που ο έρωτας της ζωής του η Μαρία εξαφανίζεται μυστηριωδώς. Τότε θ' ανακαλύψει την αναπόφευκτη ετυμηγορία της ζωής.
Henry (Η ταινία, διάρκειας περίπου 22 λεπτών. Γαλλικά, άνευ υποτίτλων)
Η άλλη πρόταση αποτελεί το 14 DAYS with Alzheimer's (2011) της Lisa Cerasoli. Αποτελεί ντοκιμαντέρ μικρού μήκους. Είναι μια χιουμοριστική, συγκινητική, τρυφερή και εμπνευσμένη ιστορία σχετικά με το τι σημαίνει πραγματικά να είσαι το μέλος της οικογένειας που παρέχει φροντίδα και ένα που πρόσωπο που πάσχει από τη νόσο του Αλτσχάιμερ. Αυτο το ντοκυμαντέρ αφήνει λίγα στη φαντασία. Και είναι πλεόν καιρός που η αθένεια θα πρέπει να προσδιορίζεται όχι μόνο από τις δυσκολίες που φέρενει στους πάσχοντες αλλά και τις ζωές των οικείων τους, αλλά επίσης και από τις εκπληκτικά συγκηνιτικές και κωμικές στιγμές της επίσης. Η ταινία αποτελεί μια απόδειξη για τ' ότι αν και το Αλτσχάιμερ μπορεί να είναι επίσης γνωστό ως Ο Κλέφτης της Μνήμης δε μπορεί να κλεψει την αγάπη.
14 DAYS with Alzheimer's (Last Kiss Goodnight) (η ταινία, αγγλικά άνευ υποτίτλων)
http://en.wikipedia.org/wiki/Alzheimer%27s_disease
http://en.wikipedia.org/wiki/Henry_(film)
http://www.imdb.com/title/tt2004244/?ref_=nm_flmg_dr_2
http://www.imdb.com/title/tt2004143/?ref_=ttpl_pl_tt
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου