Το πρότυπο της αφοσίωσης

    Ο Hachikō (10/11/1923 - 08/03/1935 ) ήταν ένας σκύλος ράτσας Άκιτα ο οποίος γεννήθηκε σε μια φάρμα κοντά στην πόλη Ōdate , της επαρχίας Ακίτα, τον οποίο θυμόμαστε για την αξιοσημείωτη αφοσίωσή του προς τον ιδιοκτήτη του η οποία συνεχίστηκε για πολλά χρόνια και μετά τον θάνατο αυτού.Ο Χάτσικο στα γιαπωνέζικα είναι γνωστός ως chūken Hachikō, που σημαίνει πιστός σκύλος Χάτσικο. Το Χάτσι σημαίνει οκτώ, που ήταν η σειρά γέννησης του σκύλου ενώ η τελική κατάληξη kō σημαίνει στοργή.

   Το 1924 ο Hidesaburō Ueno, καθηγητής στο Γεωργικό Τομέα του Πανεπιστημίου του Τόκιο, πήρε υπό την φροντίδα του τον Hachikō, ένα χρυσοκαφέ σκύλο ράτσας Akita, σαν κατοικίδιο. Κατά τη διάρκεια της ζωής του ιδιοκτήτη του, ο Hachikō τον συναντούσε στο τέλος κάθε μέρας  στον παρακείμενο σιδηροδρομικό σταθμό της Shibuya . Το ζευγάρι συνέχισε την καθημερινή του ρουτίνα μέχρι το Μάιο του 1925, όταν ο Καθηγητής Ueno δεν επέστρεψε. Ο καθηγητής είχε υποστεί εγκεφαλική αιμοραγία και είχε πεθάνει χωρίς να επιστρέψει ποτέ στον σιδηροδρομικό σταθμό όπου ο Hachikō τον περίμενε.. Κάθε μέρα για τα επόμενα εννέα χρόνια ο Hachikō περίμενε την επιστροφή του Ueno's, εμφανιζόμενος ακριβώς τη στιγμή που το τραίνο αναμενόταν να φτάσει στο σταθμό..

  Ο Hachikō προσέλκυσε την προσοχή άλλων μελών της κοινότητας. Πολλοί από τους ανθρώπους που σύχναζαν στον σιδηροδρομικό σταθμό της Shibuya είχαν δει τον Hachikō και τον Καθηγητή Ueno να είναι μαζί κάθε μέρα. Οι αρχικές αντιδράσεις από τον κόσμο, ειδικά αυτούς που δούλευαν στο σταθμό δεν ήταν απαραίτητα φιλικές. Ύστερα όπως από την πρώτη εμφάνιση του άρθρου γι αυτόν στις 04/10/1932 στην Asahi Shimbun, οι άνθρωποι άρχισαν φέρνουν στον Hachikō μεζέδες και φαγητό για να τον τρέφουν ενώ θα περίμενε.

   Το 1932 ένας από τους φοιτητές του Ueno  (ο οποίος είχε αναπτύξει ειδικότητα στη ράτσα Ακίτα) είδε το σκύλο στο σταθμό και τον ακολούθησε στο σπίτι του Kobayashi (το σπίτι του πρώην κηπουρού του καθηγητή Ueno—Kikuzaboro Kobayashi) όπου έμαθε την ιστορία της ζωής του Hachikō. Λίγο μετά από αυτή την συνάντηση, ο πρώην φοιτητής δημοσίευσε μια πλήρη έρευνα σχετικά με τη ράτσα Ακίτα στην Ιαπωνία. Η έρευνά του βρήκε μόλις 30 καθαρόαιμα Akitas να παραμένουν, υπολογίζοντας και τον Hachikō από τον Σταθμό Shibuya.

   Επέστρεφε συχνά για να επισκεφτεί τον Hachikō και στο πέρασμα των χρόνων δημοσίευσε αρκετά άρθρα σχετικά με την αξιοσημείωτη αφοσίωση του σκύλου. Το1932 ένα από αυτά τα άρθρα, που δημοσιεύτηκε στην Tokyo Asahi Shimbun, (όπως προαναφέραμε) έφερε το σκύλο στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος του έθνους. Ο Hachikō προκάλεσε αίσθηση σε όλο το ιαπωνικό έθνος. Η πίστη του στη μνήμη του αφεντικού του εντυπωσίασε το λαό της Ιαπωνίας σαν ένα ένα πνέυμα οικογενειακής πίστης που όλοι πρέπει να προσπαθήσουν να επιτύχουν. Δάσκαλοι και γονείς χρησιμοποιούσαν την συνεχή αναμονή του Χάτσικο ως ένα παράδειγμα που θα έπρεπε τα παιδιά να ακολουθήσουν. Ένας διάσημος γιαπωνέζος καλλιτέχνης έφτιαξε ένα γλυπτό του σκύλου, και σε όλη τη χώρα ένα νέο ενδιαφέρον για τη ράτσα Ακίτα προέκυψε.

    Τελικά, η θρυλική πίστη του Χάτσικο έγινε εθνικό σύμβολο αφοσίωσης, ειδικά προς το πρόσωπο και το θεσμό του Αυτοκράτορα.
   Ο Hachikō πέθανε στις 08/03/1935 και βρέθηκε σ' ένα δρόμο στην Shibuya.Τον Μάρτιο του 2011 οι επιστήμονες συμφώνησαν στην αιτία θανάτου του Hachikō. Ο σκύλος είχε καρκίνο σε τελικό στάδιο και μόλυνση από filaria (παρασιτικό σκουλήκι που μεταδίδεται με το δάγκωμα από μύγες και κουνούπια. Επίσης βρέθηκαν και τέσσερα yakitori σουβλάκια στο στομάχι του ( τα ξυλάκια), τα οποία όμως δε προκάλεσαν ζημιά στο στομάχι του ούτε έφεραν το θάνατό του.

   Τα λείψανα του Χάτσικο διατηρούνται στο Εθνικό Μουσείο Επιστημών της Ιαπωνίας στο Ueno, του Τόκιο. Το μνημείο του βρίσκεται στο νεκροταφείο Aoyama στο Minatoku του Τόκιο.
Ο Χάτσικο αποτέλεσε το θέμα της ταινίας του 1987 Hachi-kō ( Hachiko Monogatari ) ( Η ιστορία του Χάτσικο) σε σκηνοθεσία Seijirō Kōyama, το οποίο εξιστορεί την ιστορία της ζωής του από τη γέννησή του μέχρι το θάνατό του και την υποτιθέμενη πνευματική του ένωση με τον ιδιοκτήτη του. Θεωρούμενη ως εμπορική επιτυχία, η ταινία αποτέλεσε την τελευταία μεγάλη επιτυχία για το γιαπωνέζικο κινηματογραφικό στούντιο Shochiku Kinema Kenkyû-jo .

   Στην ταινία πήραν μέρος οι Tatsuya Nakadai, Kaoru Yachigusa, Mako Ishino και Masumi Harukawa.          Παρουσιάζεται η τραγική, πραγματική ιστορία του Hachikō, ενός σκύλου ράτσας Ακίτα, ο οποίος ήταν πιστός στο αφεντικό του τον καθηγητή Ueno, ακόμα και μετά το θάνατο του καθηγητή. Η ταινία κυκλοφόρησε το 1987 και αποτέλεσε το νούμερο 1 του ιαπωνικού box office, με εισπράξεις 2 δις γεν.
   Το Hachiko Monogatari αποτελεί μια μελοδραματική ταινία που παρουσιάζει την πραματική ιστορία της φιλίας, της εμπιστοσύνης και της τρυφερότητας του "Χάτσι" του πιο πιστού σκύλου της Ιαπωνίας, του οποίου το μπρούτζινο άγαλμα στέκεται ακόμα και σήμερα σαν φρουρός στο σιδηροδρομικό σταθμό Shibuya στο Τόκιο.

Η πρωτότυπη, γιαπωνέζικη ταινία του 1987, με αγγλικούς υποτίτλους

   Το 2009 κυκλοφορεί η αμερικανική επανέκδοση της ταινίας, με τίτλο Hachi: A Dog's Tale σε σκηνοθεσία Lasse Hallström και με πρωταγωνιστή τον Richard Gere. Παρουσιάζεται ο Χάτσικο και η σχέση του μ' ένα αμερικανό καθηγητή και την οικογένειά του. Η ταινία ακολουθεί την ίδια βασική ιστορία. Η ταινία κινηματογραφήθηκε στο Ρόουντ Άιλαντ. Πήραν μέρος επίσης και οι Joan Allen και Jason Alexander.
   Τον Χάτσι στην ταινία υποδύθηκαν τρεις σκύλοι, οι Chico, Layla, και Forrest.
    Το καστ περιλάμβανε τους:

• Richard Gere ως Καθηγητής Parker Wilson
• Joan Allen ως Cate Wilson, η σύζυγός του
• Sarah Roemer ως Andy Wilson, η κόρη του
• Cary-Hiroyuki Tagawa ως  Ken Fujiyoshi
• Jason Alexander ως Carl Boilins
• Erick Avari ως Jasjeet, ένας Ινδός πωλητής
• Davenia McFadden ως Mary Anne
• Kevin DeCoste ως Ronnie
• Tora Hallström ως Heather
• Robbie Sublett ως Michael
• Robert Capron ως ένας μαθητής
• Frank Aronson ως ένας Χασάπης

   Τη μουσική της ταινίας έγραψε ο Jan A. P. Kaczmarek.

Hachiko A Dog's Story Full Movie

Hachikō
http://en.wikipedia.org/wiki/Hachiko_Monogatari
Hachi: A Dog's Tale